27. Rosamund Lupton "Barwa ciszy"

Angielska pisarka powraca z kolejnym intrygującym thrillerem, utrzymanym w klimacie poprzednich książek. "Siostra" i "Potem" nie są mi obce, dlatego bez wahania, za to z wielką ciekawością zabrałam się do lektury "Barwy ciszy". Lupton potrafi stworzyć mroczną historię, która wciąga od pierwszej strony, ale czy autorka utrzymała wysoki poziom przez całą książkę?

Yasmin i jej głucha córka Ruby jadą na Alaskę, by spotkać się z mężem Mattem, który kręci dokumentalne filmy dotyczące przyrody.Wioska, w której mieszkał Matt niespodziewanie zostaje zniszczona przez pożar, którego nikt się nie spodziewał. Zrozpaczona Yasmin wyrusza wraz z Ruby na poszukiwania męża. W noc polarną, z niepełnosprawną córką rusza przez Alaskę, bo nie wierzy w to, że już nigdy nie zobaczy męża. Intuicja mówi jej, że musi dotrzeć do spalonej wioski, chociaż wie, że prawdopodobnie nikt nie wyszedł cało z pożaru. Nieoczekiwanie, podczas samotnej podróży, zaczynają dziać się dziwne rzeczy, na laptopie Ruby pojawiają się tajemnicze maile ze zdjęciami martwych zwierząt a z tyłu podąża za nimi ciągle takie samo auto. Zbieg okoliczności?


Historia ciekawa, opis intrygujący i okładka utrzymująca się w barwach poprzednich książek Lupton. Wszystko to sugeruje, że autorka nadal trzyma poziom i fani jej twórczości nie powinni czuć się zawiedzeni.Jedno można przyznać, "Barwa ciszy" ma niesamowity klimat! To jeden z tych thrillerów, który odczuwa się wszystkimi zmysłami. Podczas czytania skupiłam się maksymalnie na opisach, by jeszcze lepiej wczuć się w atmosferę mroźniej Alaski. Yasmin i Ruby niemal przez całą książkę odbywają przerażającą podróż do ukochanego męża i ojca. Niepewność oraz strach towarzyszą im z każdym przejechanym kilometrem. Niesprzyjający klimat, oraz głuchota Ruby sprawiają, że coraz trudniej dotrzeć do celu.
Podobał mi się sposób, w jaki Lupton przedstawiła całą fabułę. Naprzemienna narracja Yasmin i Ruby sprawia, że nie ma mowy o nudzie podczas czytania. Gdy czytałam rozdział, w którym głos miała głucha córka Yasmin jeszcze bardziej starałam się wczuć w sytuację. Emocje widziane oczami dziecka wywołały we mnie współczucie oraz ciekawość.Burza śnieżna, noc polarna i tajemnicza cysterna z tyłu, czyż to nie brzmi jak zapowiedź dobrego, trzymającego w napięciu thrillera?
I tak właśnie było...aż do zakończenia, które w moim mniemaniu autorka zepsuła. Jakoś tak przewidywanie i niejako zakończyła tak fascynującą opowieść o matce i córce. Chyba za dużo oczekiwałam od zakończenia, dlatego teraz czuję niedosyt. Cóż...przymykam oko i zachęcam. To kawał dobrej literatury z nieco nudnym i standardowym finałem.Klimat, który stworzyła autorka rekompensuje wszelkie braki w zakończeniu.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Świat Książki.

Moja ocena: +4/6