Jodi Picoult "Już czas"

Najnowsza książka klubu Kobiety to Czytają. Jak zwykle powieści klubowe przekładam nade wszystko inne i czytam w pierwszej kolejności. Przyznaję bez bicia, że tym razem okładka nie przemówiła do mnie wcale, napiszę wręcz, że uznałam ją za jedną z najgorszych  okładek Picoult. Jednak opis, jak zwykle nieco tajemniczy sprawił, że moja niechęć do okładki została przyćmiona skutecznie.
Wśród powieści Jodi są takie które kocham całym serduchem i takie, które męczyłam dość długo i zachwytu nie miałam nad nimi. Tym razem autorka pod koniec czytania zaskoczyła mnie tak, że nie mogłam zasnąć, ciągle zadawałam sobie pytanie...jak mogłam tego nie przewidzieć, czy było coś czego nie doczytałam, że dałam się TAK zaskoczyć?
Autorka w "Już czas" przenosi nas w świat słoni.Niewiele wiedziałam o ich życiu, zwyczajach i zachowaniu, dlatego lektura tej książki jak najbardziej przybliżyła mnie do wiedzy o tych zwierzętach. W bardzo precyzyjny i interesujący sposób Jodi dokłada nam informację o życiu słoni, o tym jak bardzo przywiązują się do siebie, jak bardzo potrafią kochać swoje młode i jak przezywają żałobę. Wszystko jasno i zrozumiale opisane. Bardzo duży plus za to dla autorki.
Ale czy "Już czas" jest tylko o słoniach? Nie...przecież jak zwykle musi być ciekawy wątek obyczajowy, a tym razem wręcz nawet kryminalny. Jenny Metcalf od lat poszukuje swojej matki Alice. Kobieta doznała wypadku w rezerwacie w którym pracowała i zniknęła bez śladu, gdy Jenna miała 3 lata.Od tego czasu mija 10 lat i dziewczyna za wszelką cenę próbuje zebrać jakiekolwiek informacje o zaginionej matce szukając osób , które mogą coś na ten temat wiedzieć.Babcia Jenny, która do tej pory zajmowała się nią, nabiera wody w usta, gdy chodzi o Alice. Jenna na własna rękę próbuje wszystkiego...szuka pomocy u jasnowidzki Serenity oraz u byłego detektywa Virgila.
Tato Jenny również niewiele może pomóc córce, ponieważ na skutek traumy jaką przeżył po zniknięciu żony trafił do szpitala psychiatrycznego.
Karty zostają odkryte bardzo powoli, ale w książce cały czas coś się dzieje. Mylne tropy jakie funduje nam autorka sprawiają, że powieść jest jeszcze ciekawsza i bardzo zaskakuje. Kiedy dobrniemy do końca to takie wielkie Wow nas czeka...Ja nie przewidziałam sytuacji, Nie spodziewałam się nic a nic takiego obrotu sprawy. Tym bardziej podziwiam twórczość Jodi , że nie dała nam czytelnikom żadnych znaków by naprowadzić na jej tok myślenia.
Mamy motyw morderstwa oraz niezwykłej więzi łączącej matkę z córką, wszystko zgrabnie ze sobą połączone.
Książka trochę inna niż reszta z dorobku autorki, ale nadal wspaniała i pełna emocji.Własnie na takie książki czekam i takie polecam!

Moja ocena +5/6