Lisa Genova "Kochając syna"

Lisa Genova nie jest mi autorką obcą, chociaż nie przeczytałam jej poprzednich książek. „Motyl”, o którym czytałam same superlatywy stoi sobie grzecznie u mnie na półce i czeka na swoją kolej. Z kolei „Lewą stronę życia” mam na czytniku, również nie przeczytaną.

Kiedy „Kochając syna” pojawiła się w zapowiedziach wiedziałam, że tym razem nie każę jej za długo czekać na przeczytanie. Urzekła mnie zarówno cudowna okładka jak i ciekawy opis.

Historia dwóch kobiet, które w pewnym momencie swojego życia odnajdują siebie nawzajem by stworzyć przepiękną historię chłopca z autyzmem.

Beth zmaga się ze zdradą męża. Ma u swojego boku trzy cudowne córki i to dla nich musi pozbierać się po rozpadzie swojego małżeństwa. Chociaż jest jej bardzo ciężko, musi spróbować posklejać swoje rozsypane życie w jeden mocny kawałek.

Olivia była bardzo szczęśliwą młodą matką, az do chwili gdy okazało się, że jej mały synek Anthony cierpi na autyzm. Całe swoje życie podporządkowała synowi pozwalając by mąż zszedł na dalszy plan. Anthony wymagał szczególnej opieki i uwagi ze strony swoich najbliższych. Jego zachowanie oraz myślenie było odmienne od rówieśników. Każda czynność musiała być dokładnie zaplanowana, najlepiej by nie odbiegała od ustalonych norm, jakie najbardziej pasowały chłopcu. Każda odskocznia powodowała ogromny zamęt w umyśle Anthonego. Wszytko to wymagało ogromnej cierpliwości, poświęcenia i miłości i tego mu na pewno nie zabrakło.

Losy tych dwóch kobiet stykają się w najmniej oczekiwanym momencie, Olivia jest pasjonatka fotografii i na zlecenie Beth robi im portrety rodzinne na plaży. W tym samym czasie Beth pisze opowieść o autystycznym chłopcu, jakże podobnym z zachowania do synka Olivii. Książka o chorym dziecku połączy kobiety już na zawsze pomagając im przetrwać najtrudniejsze chwile w swoim życiu.

Autorka w bardzo precyzyjny sposób zapoznała czytelnika z autyzmem. Ogromnym plusem było wprowadzenie narracji Anthonego, dzięki temu poznajemy sposób myślenia i zachowania chłopczyna obarczonego autyzmem. Z ogromnym zaciekawieniem czytałam o funkcjonowaniu mózgu i przypisaniu odpowiednich zmysłów do Pokoi jakie wyobraził sobie mały Anthony. To bardzo ułatwiło mi postrzeganie świata dzieci autystycznych.

Książka bardzo dobrze napisana, nie da o sobie zapomnieć długi czas, zmusza do przemyśleń i zatrzymania się przez chwilę. Historia, którą powinna przeczytać każda matka. Pełna emocji i wzruszeń a także przepełniona ogromem miłości do dziecka niepełnosprawnego, które nie raz dawało się we znaki rodzicom. Nie chodzi przecież o to, by dziecko było idealne, bo takie nigdy nie będzie. W miłości najpiękniejsze jest to ,żeby umieć kochać pomimo wad, złego zachowania...po prostu bezinteresownie. Taka miłość nie umiera nigdy, nawet gdy tracimy nasze dziecko w sercach pozostaje uczucie oraz wspomnienia. Tylko wtedy możemy żyć dalej, ze świadomością, że zrobiliśmy dla naszego dziecka wszystko co było możliwe dając mu miłość, poświęcając mu swój czas i zainteresowanie.

Uważam „Kochając syna” za świetną powieść, do której kiedyś z pewnością powrócę. Wiedziałam, że jedno spojrzenia na okładkę i utonę w niej całkowicie .Nie zawiodłam się.

Zainteresowała moje dzieci do tego stopnia, że kiedy (po przeczytaniu) odkładałam ją na półkę mój 6-letni synuś podszedł do mnie pytając:

• Przeczytałaś ?
• Tak, już ją skończyłam.
• A co to za książka?
• „Kochając syna”.
• Ale to ja jestem Twój synek i kochasz mnie, prawda?
• Tak,synku. Kocham Cię nad życie.

Moja ocena +5/6